افغانستان به عنوان کشور زراعتی در منطقه و جهان شناخته می‌شود. بر اساس گزارش اداره همکاری بین المللی آمریکا (USAID ) و آمار زراعتی، ۸۰٪ مردم افغانستان به کشاورزی و مالداری اشتغال دارند، و ٪۳۱ درآمد ناخالص ملی از محصولات زراعتی بدست می‌آید. بخش اعظم صادرات افغانستان نیز محصولات زراعتی و دامی است. به همین لحاظ، در ساختار اقتصادی جامعه افغانستان، زراعت از اهمیت خاصی برخوردار است. کارشناسان، زراعت را مهم ترین بخش در اقتصاد افغانستان می‌دانند و اعتقاد دارند که تنها با توسعه بخش زراعت می‌توان به رشد و توسعه اقتصادی مطلوب در افغانستان دست یافت.
در شرایط کنونی زراعت در افغانستان بهترین و شاید تنها گزینه برای ایجاد زیر ساخت‌های اقتصادی این کشور باشد. باوجود اینکه نقش سکتور زراعت درسال های ۱۳۸۳، ۱۳۸۷ در تولید ناخالص داخلی سیرنزولی داشته است؛ اما با اینهم در سالهای اخیر، این سکتور بین ٢٢ تا ٣٣ درصد ازعواید ناخالص داخلی را تشکیل داده است.
طبق گزارش اداره احصائیه مرکزی، درسال ١٣٩٥،ارزش افزوده سکتور زراعت ٢٧٧٠٤٧ میلیون افغانی بود که به این ترتیب ٢٠.٨% از تولید ناخالص را تشکیل داده است و نسبت به سال ١٣٩٤، ١٢.٤ فیصد رشد را نشان میدهد. دلیل کاهش سهم زراعت درتولید ناخالص داخلی درسه سال گذشته، کاهش میزان بارندگی اعلان شد. طبق گزارش بانک جهانی در سال ١٣٩٢، تعداد افراد واجد شرایط کاردرافغانستان حدود ۱۵ میليون نفربود که از این میان دوبخش صنعت و خدمات هرکدام%۱۰ از نیروی کار را به خود اختصاص داده و ۸۰% دیگر آن در بخش زراعت و مالداری مشغول به کار هستند.
این نشان میدهد که ۱۲میلیون نفر در بخش زراعت مشغول به کارند. گزارش بانک جهانی در سال ١٣٩٥ تصریح می کند که ٩٠ درصد صنایع تولیدی بر محصولات زراعتی وابسته است. در صورتیکه تولید زراعتی افزایش یابد و زمین های زراعی توسعه داده شوند، زراعت میتواند حدود١.٢ درصد رشد اقتصادی سالانه و ایجاد ١.٢میلیون شغل جدید را طی یک دهۀ آینده به بارآورد. با توجه به تمام این موارد، باید گفت که تاکنون سرمایه گذاری خیلی بزرگ در این بخش انجام نشده و اندک سرمایه گذاری که توسط بخش خصوصی صورت گرفته نیز به خوبی از آن استقبال شده است.
منابع:
- مرکز احصاییه کشور
- بانک جهانی